Z zapałem przystąpiono do odbudowy szkoły, ludzie pracowali w czynie społecznym. Dzięki ich zaangażowaniu dzieci rozpoczęły naukę już w grudniu 1949 roku. Gotowe były jednak tylko dwie sale na parterze. Całkowita odbudowa, przygotowanie sprzętu i pomocy naukowych trwała do 1951 roku. Dyrektorem został pan Karol Borski. W latach siedemdziesiątych funkcjonowało w szkole 13 oddziałów, było to około 360 dzieci. Lata osiemdziesiąte to już system ośmioklasowy oraz tzw. zerówka.Budynek szkolny tamtych czasów posiada dwie części. Do pierwszej wchodziło się wejściem głównym, z przodu budynku. Na parterze znajdował się gabinet dyrektora oraz sekretariat, połączone ogromnymi drzwiami sala do matematyki i geografii. Na pierwszym piętrze kolejne sale: do języka polskiego (trójka), biologia i chemia (czwórka), muzyka i język rosyjski (piątka), historia (szóstka) i fizyka (siódemka). Do drugiej części wchodziło się od tyłu. Tam były sale do nauczania początkowego, „zerówka” oraz biblioteka. Szkoła nie posiadała niestety sali gimnastycznej a toalety znajdowały się na dworze w osobnym budynku. W piwnicy obok kotłowni była kuchnia, w której dzieci mogły napić się ciepłego mleka lub herbaty.
Przed szkołą znajdował się ogródek z wydzieloną strefa dla każdej klasy. Uczniowie sami dbali o czystość i estetykę wyznaczonej dla nich parceli.
Gdy idzie o kierownictwo szkoły to po panu Borskim jego stanowisko zajmowali kolejno: p. Dzialuk, p. Haduch, p. Jureczko, p. Malajka, p. Matuszek, p. Sochor.
Lata dziewięćdziesiąte przyniosły kolejne zmiany. Najpierw dobudowano salę gimnastyczną, a potem budynek powiększono o obszerne, przestronne sale lekcyjne miejscowego gimnazjum. Uroczyste oddanie nowego budynku szkolnego nastąpiło 25 października 1999 roku.
W 2003 roku wykonano roboty dociepleniowe i tynkowanie całego budynku szkoły podstawowej oraz gimnazjum.
Obecnie zarówno szkoła podstawowa jak i gimnazjum są dobrze wyposażone w nowoczesne pomoce dydaktyczne, sprzęt multimedialny i pracownie komputerowe. Pierwszym dyrektorem gimnazjum została pani Monika Liszka, po niej pani Barbara Wołowska, kolejno pan Krzysztof Konarski, pan Wojciech Jagiełło i aktualnie pani Jolanta Belko.
Powyższe informacje pochodzą z Kroniki Szkoły oraz z opracowania „Historia Długomiłowic”
