Dzień Świętego Marcina
Dzień Św. Marcina to święto ku czci patrona dzieci, ubogich, żebraków, obchodzone 11 listopada. Święto jest obchodzone od średniowiecza, a historia zna wiele innych zwyczajów w różnych regionach Europy.
Kim był Św. Marcin?
Św. Marcin jest patronem żebraków, dzieci, ubogich, jeźdźców, kawalerii, hotelarzy… I wielu innych. Często przedstawiany jest na białym koniu, z żebrakiem, w towarzystwie gęsi czy psów. Najczęściej kojarzony jest z legendą o żebraku i swoimi cudami uzdrawiania.
O życiu Św. Marcina możemy dowiedzieć się dzięki hagiografii. Jeszcze w starożytności zaczęły powstawać Żywoty świętych, w skład których wchodziły legendy, anegdoty i historie o świętych.
Istnieje wiele rozbieżności związanych z faktami z życia Marcina. Musimy pamiętać, że mówimy o czwartym wieku naszej ery.
Urodził się około 316 roku w dzisiejszym mieście Szombathely na Węgrzech. Był to jednocześnie okres rozwoju chrześcijaństwa.
Ojciec Marcina był rzymskim trybunem wojskowym. Marcin od najmłodszych lat podróżował razem z nim. Przebywał w wojskowym środowisku, ale dzięki podróżom często spotykał także chrześcijan. Już w wieku 10 lat miał chcieć nawrócić się na chrześcijaństwo. W wieku 15 lat ojciec zmusił go do wstąpienia do wojska (próg wiekowy wynosił 17 lat).
Jednak jako syn wysokiego rangą wojskowego był odpowiedzialny za inspekcję posterunków granicznych i nocną wachtę. Przysługiwał mu także niewolnik. Według hagiografii, Marcin traktował go jak brata, nie jak służącego.
Legenda o Św. Marcinie i żebraku.
W 334 roku Marcin przebywał w Galii, w Amiens. Według legendy, przejeżdżał na koniu i spotkał na swojej drodze półnagiego żebraka. Ten wizerunek często jest przedstawiany w sztuce. Marcin podzielił się swoim wojskowym płaszczem z marznącym mężczyzną.
Wojskowe płaszcze żołnierze często podszywali od wewnątrz dodatkowym materiałem, np. wełną i tę część miał Marcin oderwać od swojego płaszcza i oddać potrzebującemu. Następnej nocy w jego śnie ukazał mu się Jezus Chrystus i zwrócił się do Marcina.
Dzień Św. Marcina – historia
Choć może się wydawać, że Dzień Św. Marcina jest polskim, a nawet poznańskim świętem, wcale tak nie jest. 11. listopada obchodzi się święto imienia Marcina z Tours, czy też święto Świętego Marcina, biskupa żyjącego w IV wieku. Jest popularny nie tylko w Polsce, jest właściwie jednym z najbardziej znanych świętych, zwłaszcza we Francji, której jest patronem.
Święto Św. Marcina powstało we Francji. To stamtąd Dzień Św. Marcina rozprzestrzenił się na Niderlandy, Wyspy Brytyjskie, Niemcy, no i Europę Wschodnią.
Istnieje wiele rozbieżności związanych z faktami z życia Marcina. Musimy pamiętać, że mówimy o czwartym wieku naszej ery.
11 listopada 397 roku pochowano Św. Marcina z Tours.
W niektórych krajach święto obchodzi się 10 listopada – w wigilię Dnia Św. Marcina. W innych zaś, czeka się na świętowanie do godziny 11:11 (jedenastego dnia jedenastego miesiąca w roku).
Na wielu stołach w całej Europie króluje wtedy gęsina.
Dzień Św. Marcina w Polsce kojarzony jest najczęściej z Poznaniem. Miasto to jest szczególnie związane ze Św. Marcinem, które od czasów swojego powstania posiada ulicę jego imienia. Wszędzie można kupić świeże rogale świętomarcińskie, a na ulice wyrusza korowód ze Świętym Marcinem na czele.
Szczególnie na Śląsku jest kultywowana tradycja pochodów z latarenkami wieczorną porą po ulicach miast i wiosek.
W szkołach dzieci z nauczycielami przygotowują spotkania wspominające życie i działalność Świętego Marcina.
W dniu 10 listopada o godzinie 9.20 w naszej szkole odbyło się spotkanie grup przedszkolnych i klas 1-3 oraz czwartej. Dzieci śpiewały piosenki o Świętym Marcinie i odegrały scenkę najbardziej znaną z jego życia. W jesiennym nastroju częstowaliśmy się rogalami, które przygotowali dla dzieci rodzice i Samorząd Uczniowski.
